Voor mijn broer Yannick en ik had dat niet gehoeven. Door alle kieren en spleten konden we tenminste een beetje zien wat er achter de schutting gebeurde. We hoorden wel van alles, en we roken ook wel van alles, maar zien konden we alleen maar een beetje. Maar dat gaf niet, dat waren we gewend en we wisten niet beter.

Toen er echter nieuwe schuttingen kwamen, verdwenen niet alleen die oude, maar ook onze doorkijkjes. Die nieuwe waren prachtig natuurlijk, maar we konden er niks meer door zien. Grrr! Weet je wel hoe irritant het is als je van alles hoort en ruikt, maar niets kan zien? Ons baasje Jos vertelt wel eens dat zij dat juist heel spannend vindt. Bijvoorbeeld: je ligt in bed en je hoort een mug om je hoofd zoemen. Door het geluid weet je waar die zit en dat geeft zekerheid, zelfs als hij heel dichtbij is. Het wordt pas spannend als je hem niet meer hoort, want op dat moment kan hij overal zijn, én gaan steken. Juist de onzekerheid maakt het extra spannend.

Wij hoorden ook allerlei spannende dingen achter de schutting: glasgerinkel, gepraat, geblaf, getoeter, gebrom, noem maar op. Maar wie of wat die geluiden veroorzaken, wisten we niet. Dat gaf natuurlijk frustratie. Jos had dat in de gaten en nu heeft ze er wat aan gedaan. Ze heeft een soort uitkijktoren laten maken die op twee palen tegen de schutting staat en zo hoog is dat hij ruim boven de rand van de schutting uitsteekt. Een paar plankjes zijn eronder tegen de schutting geschroefd. Daar kunnen we makkelijk over naar boven lopen en door een gat in de vloer van de uitkijktoren kunnen we naar binnen. Er is ruimte genoeg voor ons allebei om zelfs languit te liggen en de kooi is hoog genoeg om rechtop te zitten. Nu kunnen we niet weglopen uit de tuin en toch zien wat er daarbuiten gebeurt. En het kost geen extra ruimte in onze kleine, volle tuin.

Jos heeft ons met snoepjes geleerd hoe we naar boven en naar beneden kunnen en nu doen we dit bijna elke dag. We weten niet wat we zien! Nee, da’s niet waar. Nu zien we eindelijk wat we altijd al hoorden. In onze uitkijktoren, maar die noemen we trots belvédère!

Yoshi