Mijn broer Yannick en ik hebben een heerlijke zomer achter de rug. Alleen was het overdag nogal heet. Dus bleven we dan lekker binnen: ontspannen languit loungen op de koele tegels in de keuken of de badkamer. En alleen ’s morgens heel vroeg of ’s avonds gingen we naar buiten.

Heet weer maakt dorstig. Gelukkig hadden we overal water staan. Al zijn we broertjes, we lijken uiterlijk niet op elkaar. Innerlijk ook niet. Zelfs drinken doen we op onze eigen manier. Zo voelt Yannick altijd eerst even met zijn poot waar het niveau van de vijver is voordat hij er uit gaat drinken. Hij roert dan door het water heen. Jos moet dan altijd lachen omdat ze daardoor aan James Bond moet denken. Die beroemde filmster wilde zijn wodka-martini alleen ‘shaken, not stirred’ (geschud, niet geroerd/gemixt).

Trouwens, Yannick is maar een rare drinkebroer, vind ik. Van kitten af aan dronk hij niet gewoon uit een waterbakje, maar hij moest daar eerst flink aan trekken. Daardoor gutste het water natuurlijk over de rand. Zo trok hij met dat ding een heel waterspoor door de keuken. Ook speelde hij vaak met zijn poot in het water. Jos was gauw klaar met dat dagelijkse waterballet. Ze kocht een grote drinkfontein met een kleine opening bovenop, zodat hij daar veel moeilijker mee aan de haal kon. Dacht ze. Maar zelfs de ene liter water (een kilo dus!) kon hij met gemak voorttrekken. Sterke katten zijn wij Coons!

Dus verzon ze een list! Nu staat de waterfontein tussen de poten van de plantentafel met daarbovenop een grote plantenbak. Eindelijk is alles zo zwaar dat Yannick dit niet meer verschuiven kan.

Ik maak het mezelf niet zo moeilijk als mijn broer. Ik drink gewoon uit de borrelsteen in de vijver, uit de fontein of uit de kraan. Ik wil mijn water graag ‘running, not stagnant’ (stromend, niet stilstaand). En als ik bij de kraan ga zitten, word ik door mijn personeel snel bediend.

Proost!
Yoshi